Η χρονιά μετράει πλέον μέρες για να μας εγκαταλείψει δια παντός και το mixtape.gr σας παρουσιάζει 30 Εγχώρια Άλμπουμ για τα οποία θα θυμόμαστε το 2013.
Σε πείσμα των καιρών λοιπόν, οι εγχώριοι καλλιτέχνες έδωσαν και φέτος ένα βροντερό παρόν καταθέτοντας έργα που χρήζουν τουλάχιστον της προσήλωσής μας. Το 2013 θα θυμόμαστε ότι στείλαμε τον Larry Gus και τους Keep Shelly In Athens να παίξουν μπάλα στη μεγάλη κατηγορία (εξ ου και η αναφορά τους στην φετινή Διεθνή Ανασκόπησή μας), χαιρετίσαμε με ενθουσιασμό την προσπάθεια των δύο σημαντικότερων ανεξάρτητων labels της χώρας, της Inner Ear και της Puzzlemusik να συνεχίζουν να κυκλοφορούν με συνέπεια άλμπουμ καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, παρατηρήσαμε με σκεπτικισμό την κυκλοφορία ενός μόνο άλμπουμ από την Restless Wind, ενθουσιαστήκαμε με τη νέα ματιά στα πράγματα από φιλόδοξα labels όπως η BeatQuik, η Pink Motel Records, η Sonic Playground και πολλά ακόμη. Προσθέστε και την αληθινά σπουδαία περίπτωση της PAN Records (του Βασίλη Κουλιγκά), η οποία δραστηριοποιείται ενεργά εκτός των τειχών της χώρας (με την έδρα της να μοιράζεται μεταξύ Βερολίνου και Νέας Υόρκης), κι έχετε ένα σημαντικό μέρος του κάδρου.
Το 2013 όμως ήταν η χρονιά του D.I.Y., τόσο σε επίπεδο παραγωγής, όσο και σε επίπεδο κυκλοφορίας και διανομής μουσικής από τους ίδιους τους καλλιτέχνες, τακτική η οποία από τη μια φαίνεται να έχει μεγάλο καλλιτεχνικό ενδιαφέρον, από την άλλη δείχνει τη “μοναξιά” και την εσωστρέφεια η οποία δυστυχώς φαίνεται να καλλιεργείται στα μουσικά κοινά της χώρας.
Όπως και να ‘χει, το 2013 μας έδωσε αρκετά αξιόλογα άλμπουμ από την ημεδαπή, από τα οποία ξεχωρίσαμε 30 -με μεγάλη δυσκολία- και σας τα παρουσιάζουμε:
NO CLEAR MIND – Mets
(Inner Ear) [review]
Ακούγοντας κανείς πλέον κομμάτια όπως το “When You Sat By Your Window Pane” ή το “Celeste”, θα αναγνωρίσει αμέσως τον ήχο των No Clear Mind. Ένας ήχος που από τη μία πατάει στο Χατζιδάκι και από την άλλη στο post-rock, χωρίς όμως να επιτρέπει παρεξηγήσεις μεταξύ τους, που καταφέρνει να ακούγεται παγκόσμιος αλλά τελικά είναι τόσο ελληνικός και οικείος, χωρίς όμως ίχνος φολκλορισμού. – Κώστας Καραμιχάλης
[Ακούστε εδώ]
ΟΔΟΣ 55 – Οδός 55
(Ειρκτή) [review]
Ο Γεώργιος Καραμανωλάκης και ο Ηλίας Σηφάκης σκορπίζουν δωρικά μια πηχτή αχλή από σκιαχτικές μελωδίες και επίμονους βόμβους, ως απόρροια της εύφορης «συνεννόησης» αναλογικών συνθετητών και πάσης φύσεως ηλεκτρονικών υποστηριγμάτων. Οι φωνές τους, δε, φτύνουν στο έδαφος τις λέξεις κι εκείνες επιστρέφουν στα χείλη ώστε να εκφερθούν εντονότερα με οργισμένη αγωνία, ενόσω οι «πλαστικοί» ρυθμοί παρέχουν αφειδώς αλλεπάλληλους κραδασμούς. Σε ένα λυτρωτικά νευρωτικό ακρόαμα. – Παναγιώτης Σταθόπουλος
[Ακούστε εδώ]
SIGMATAF – Τι Κάνει Σε Είσαι Να ; Εδώ
(Ανεξάρτητη Κυκλοφορία) [review]
Αν και δεν του φαινόταν από την αρχή, το άλμπουμ του Sigmataf έμεινε κολλημένο στο mp3 player μας για σχεδόν όλη τη διάρκεια του χρόνου και αποκάλυπτε σιγά σιγά τα καλά κρυμμένα μυστικά που περιέχει, τόσο σε επίπεδο μουσικής, όσο σε επίπεδο στίχων και συναισθήματος. Το “Τι Κάνει Σε Είσαι Να Εδώ” είναι όντως ένα εθιστικό άλμπουμ που θα μας συνοδεύει και στις μέρες που έρχονται. – Κ.Κ.
[Ακούστε εδώ].
FANTASTIKOI HXOI – Fantastikoi Hxoi
(Inner Ear) [review]
Για τον Άγγελο Μπαλτά οτιδήποτε σχετίζεται με το ψυχεδελικό περιβάλλον των δεκαετιών του ‘60 και ‘70, αποτελεί θαρρείς μια κομβική κουκκίδα που χαρτογραφεί ολόκληρες τοποθεσίες που επισκέπτεται συχνά, ώστε να κοινωνήσει από εκείνες και να αναδιαμορφώσει κατόπιν τις μνήμες τους. Με τους Fantastikoi Hxoi του, πλαισιώνει ξανά τις ακροάσεις μας μέσα από την ηλεκτρονική οπτική του τρίτου και φερώνυμου LP του, πλάθοντας συνθετικά κομψοτεχνήματα με περίσσια προσήλωση και τόλμη, μέσα από αμέριστη σπιτική φροντίδα. Συμπαντική electronica… – Π.Σ.
[Ακούστε εδώ]
VASILIS AVDELAS – The End Is The Beginning
(Ανεξάρτητη Κυκλοφορία) [review]
Το The End Is The Beginning του Βασίλη Αβδελά συγκαταλέγεται σε εκείνους τους δίσκους που δίνουν υπόσταση στην έννοια του «περιπετειώδους». Παρέχει πρόθυμα ψυχική ανάταση μέσα από ambient/art rock και ηλεκτρονικής αντίληψης οικοδομήσεις, δημιουργεί μπαράζ συναισθηματικών εκκενώσεων με την υποβλητικότητα και το λυρισμό τόσο των κλασικότροπων όσο και των τζαζ θεμάτων του… Η πολυσυλλεκτικότητα του άλμπουμ και οι ποικίλες ερμηνείες που αυτό επιδέχεται, λοιπόν, συνιστούν ένα από τα αδιαμφισβήτητα προτερήματά του. Διαπιστώστε το… – Π.Σ. [Ακούστε εδώ]
LOWTRONIΚ – Cuts, Edits, Versions
(Ανεξάρτητη Κυκλοφορία)
[review]
Η μουσική του Lowtronik (τον αποκαλείς και Γιώργο Ραμαντάνη) παραμένει συνυφασμένη με την διευρυμένη και προοδευτική αντίληψη όχι μόνο της electronica και των παραφερναλίων της, αλλά και των όσων ετερόκλητων στοιχείων δύναται αυτός να ενσωματώνει στο υλικό του. Η δε πολυσύνθετη οπτική του, γίνεται ακόμη πιο απτή και ελκυστική στο τελευταίο του πόνημα. Κι οι δεξιότητες των καλεσμένων (Τζένη Καπάδαη, Γιώργος Καλούδης, Αλεξάνδρα McKay, Δώρος Δημοσθένους) υποστηρίζουν κατάλληλα τις παραπάνω ιδιότητες, ωθώντας στην καταγραφή αξιομνημόνευτων τραγουδιών ποικίλων διαθέσεων. – Π.Σ.
[Ακούστε εδώ]
KU – Feathers
(Inner Ear) [review]
O KU συμμαζεύει τις πολλαπλές του επιρροές, και έχοντας στο πλευρό του τους σίγουρα εξαιρετικούς και έμπειρους πια Baby Guru – οι οποίοι συμμετέχουν στο album ως μουσικοί αλλά και με τον Prins Obi να εκτελεί χρέη παραγωγού και τον King Elephant να έχει αναλάβει την ηχοληψία και την μίξη – παρουσιάζει ένα σύνολο συνθέσεων με συνοχή και οικονομία και με κοινό παρονομαστή μία αγάπη για την ηλεκτρονική μουσική των 70s – όπως την εξέλιξαν ο Brian Eno και ο Βαγγέλης Παπαθανασίου – και την φουτουριστική space folk, διατηρώντας όμως ταυτόχρονα την διάθεση να τηρήσει τους κανόνες της pop τραγουδοποιίας. – Ηλίας Πυκνάδας [Ακούστε εδώ]
STILL GRAMOPHONE – Phonophobia
(Cliché Records) [review]
Η πενταμελής κολεκτίβα των Still Gramophone διαμορφώνει ένα φρέσκο «πρόσωπο» για τις καταθέσεις της, το οποίο δεν δύναται να περιγραφεί επαρκώς με γενικόλογες ταμπέλες και κοινότυπους επιθετικούς προσδιορισμούς. Εδώ, θα εντρυφήσουν σε μια ευωδιαστή ποικιλομορφία, εμπλουτίζοντας την ευρύτητα ύφους του ομώνυμου ντεμπούτου τους, με μπαρόκ και 60s/70s ψυχεδελικές ποπ αναφορές (βρετανικής και αμερικανικής κοπής), ευδιάκριτα ελληνικά και εν γένει μεσογειακά ιχνοστοιχεία, έγχορδα με τσιγγάνικη χροιά, κρουστά με εξωτική, πλήκτρα, βιμπράφωνο και πνευστά με επουράνια, φωνητικά με γλυκόπικρη. – Π.Σ.
[Ακούστε εδώ]
DOZEN DRAFT – Hands
(Dead Tapes ‘n’ Records)
Πλουμιστή ψυχεδελική ποπ από τη Βέροια, που ηχεί ζαχαρένια και πικρή την ίδια στιγμή. Ο Μπάμπης Μπόζογλου είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος για τούτη εδώ την μελωδική και ρυθμική ευφορία, η οποία απλώνεται εκστατικά σε δέκα ισάξιες συνθέσεις. Στο παρθενικό του πλήρες ηχογράφημα υπό το εγχείρημα Dozen Draft, ο Μπόζογλου γυρίζει τα κουμπιά της χρονομηχανής και μας μεταφέρει στα 60s και τα (kraut-κοσμικά) 70s, μα δεν ξεχνά να βαδίσει με σταθερότητα στο σήμερα. Εκτελεί και διευθύνει οτιδήποτε σχεδόν ακούγεται στο Hands, παραδίδοντας έναν από τους πιο καλαίσθητα μαγευτικούς δίσκους του 2013, ανεξαρτήτως χώρας προέλευσης. – Π.Σ.
[Ακούστε εδώ]
2L8 – Η Κλωστή
(Ανεξάρτητη Κυκλοφορία)
Η “Κλωστή” είναι το πιο φιλόδοξο βήμα της παρέας του Κώστα Βοζίκη, και ένα από τα σημαντικότερα άλμπουμ που γεννήθηκαν μέσα στην γενική πολιτική, οικονομική και κοινωνική κρίση και τροφοδοτήθηκαν από αυτή. Έχοντας ως αιχμή του δόρατος τη στροφή στον -παρεξηγημένο από πολλούς- ελληνικό στίχο, την έμπρακτη στήριξη των φίλων τους σε επίπεδο χρηματοδότησης και την καλύτερη παραγωγή που ακούσαμε φέτος σε εγχώριο άλμπουμ, οι 2L8 φιλοδοξούν να επαναπροσδιορίσουν την έννοια του πολιτικού τραγουδιού στις μέρες μας. – K.K.
[Ακούστε εδώ]
ΣΕΙΡΙΟΣ ΣΑΒΒΑΪΔΗΣ – Το Αξιακό Σύστημα Των Άστρων
(Ανεξάρτητη Κυκλοφορία)
Τον Σείριο Σαββαΐδη τον θυμάται κανείς απευθείας από την καβαλιώτικη παρέα των Μωβάστρο, που παρά την πολλά υποσχόμενη αιχμηρή ροκ δραστηριότητά της δεν βρήκε διέξοδο στις καρδιές πολλών. Σε παράλληλο χρόνο, ο Σαββαΐδης κατέθετε το προσωπικό του στίγμα και με το παραγνωρισμένο προ τριετίας Magic Trampoline αξίωσε δικαίως την προσοχή που του αναλογούσε. Κάτι που πράττει ακόμα πιο αποφασίστηκα και επιτυχημένα στους διονυσιακούς και γεμάτους ευδαιμονία σκοπούς που στήνει για το υλικό ψυχικής ανάτασης στο Το Αξιακό Σύστημα Των Άστρων. Σε δικές του εμπνεύσεις που μεταλαμπαδεύουν με σεβασμό, ευγένεια και πυγμή την ντόπια παράδοση δεκαετιών (της Θράκης και της Βορείου Ελλάδας), προσδίδοντας σε αυτή επιπρόσθετες ψυχεδελικές ιδιότητες. – Π.Σ. [Ακούστε εδώ]
ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ & B-MOVIES – Ιστορίες Που Ίσως
Έχουν Συμβεί
(Inner Ear) [review]
Το άλμπουμ του Παυλίδη είναι ένα δημιούργημα υψηλής εικονοπλασίας που φανερώνει τα βασικά προτερήματα της τραγουδοποιίας του: τα τραγούδια του δεν τα ακούς μόνο, τα βλέπεις και τα ζείς καθημερινά ή τα έχεις ζήσει στο παρελθόν και σε συνοδεύουν μέχρι σήμερα, βρίσκονται κρυμμένα σε άβατες περιοχές της μνήμης σου και σε κάνει να τα ανασύρεις. Όπως και τα προηγούμενα έργα του, έτσι κι αυτό, βρίσκεται σε μια διαρκή “κίνηση”, άλλοτε με μεγάλη, άλλοτε με μικρότερη ταχύτητα με όχημα τους στίχους και τις μελωδίες, πάνω σε ένα φαρδύ, ατελείωτο δρόμο. – K.K.
[Ακούστε εδώ]
PAN PAN – Missing Two Trains On Purpose
(Ανεξάρτητη Κυκλοφορία)
Ο Pan Pan (συνώνυμο του Παναγιώτης Πανταζής) εξακολουθεί να εικονογραφεί την καθημερινότητά του άλλοτε με ήχους από τη σκοπιά του μουσικού και άλλοτε με σκίτσα από εκείνη του κομίστα. Ειδικότερα στα μουσικά του εγχειρήματα, οι δύο αυτές του ιδιότητες λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία παρέχοντάς του δυνατότητα να διατυπώνει έναν πανέμορφο αφηγηματικό λόγο, σαν αυτόν που σαγηνεύει στο δεύτερο LP του Missing Two Trains On Purpose. Εκεί κατόρθωσε ξανά να σκαρώσει ιδιότυπες ηλεκτρονικές φράσεις που ρέουν συνεκτικά σε ένα ενιαίο σώμα, συγκροτώντας τελικά μια πολυπόθητη …μεσογειακή electronica. – Π.Σ. [Ακούστε εδώ]
NOSFI – The Fine Art Of Despair
(Ανεξάρτητη Κυκλοφορία) 
[review]
Το The Fine Art Of Despair κυοφορήθηκε για μια τριετία ολάκερη και γεννήθηκε τελικά σε ένα ασταθές περιβάλλον, του οποίου οι συνθήκες μοιάζουν μη αναστρέψιμες. Ο Θεσσαλονικιός Nosfi ανέλαβε να εναρμονίσει τις ίδιες του τις εμπειρίες, χρησιμοποιώντας μια ευέλικτη hip hop φόρμα και ένα λεκτικό σύνολο παρακμής και αποσάθρωσης. Με σασπένς που θυμίζει το αντίστοιχο των ταινιών αγωνίας και τρόμου, το οποίο και εντείνεται από τη φωνή του Charles Bukowski (ερήμην ασφαλώς του θανόντα ποιητή). Τα καρτ ποστάλ της εκτεταμένης ύφεσης έχουν μια συγκλονιστική ηχητική πλαισίωση. – Π.Σ. [Ακούστε εδώ]
TANGO WITH LIONS – A Long Walk
(Inner Ear)
Αλλάζοντας αρκετά τον ήχο τους σε σχέση με το “Verba Time” και προσεγγίζοντας διαφορετικές, πιο ηλεκτρικές κορυφές, οι Tango With Lions κάνουν ένα δεύτερο σημαντικό βήμα προς τη μουσική τους ενηλικίωση. Το “A Long Walk” διαθέτει μια εξαιρετική Κατερίνα Παπαχρήστου, πολύ καλή παραγωγή και noir ατμόσφαιρα, αποκαλύπτοντας μια πιο σκοτεινή πλευρά των Tango With Lions η οποία φαίνεται να τους ταιριάζει περισσότερο. – K.K.
[Ακούστε εδώ]
BAD TRIP – Bad Trip
(Ανεξάρτητη Κυκλοφορία) [review]
O ηχητικός όλεθρος που μας περιβάλλει κατά την ακρόαση του ομώνυμου άλμπουμ των Bad Trip, προικίζει καθεμία από τις τρεις μακροσκελείς – άνω των επτάμισι λεπτών – συνθέσεις τους με μια διεισδυτική δυναμική. Η οποία οφείλεται εν πολλοίς στον ισχυρό αντίκτυπο της εμπρηστικής και αδυσώπητης ρυθμολογίας που ελίσσεται αδιάκοπα και των εκστατικών κιθαριστικών riffs. Μέσα στον προαναφερθέντα πυρήνα, εντυπωσιακά θα ενταχθούν ψυχεδελικά κρεσέντο με ογκώδη παραμόρφωση και κομψά αρμονικά σχήματα. Post-hardcore από τον τόπο σου και καλά κάνει κι είναι νοθευμένo… – Π.Σ.
[Ακούστε εδώ]
YEGOR CERGEI – Hip Hope
(Beatquick) [review]
Η δέκατη στη σειρά κυκλοφορία της ιδιοσυγκρασιακά δραστήριας εγχώριας ετικέτας Beatquick, συνιστά μία από τις πλέον ενθουσιώδεις και απολαυστικές μουσικές προτάσεις αυτής. Χρειάστηκε η επιμονή και ο εν γένει μόχθος του Ρωσοκύπριου παραγωγού Yegor Cergei, ούτως ώστε να εσωκλειστεί στη διάρκεια ενός άλμπουμ όλη αυτή η soulful εκφραστικότητα. Μέσα στην πολυσυλλεκτικότητά του, το Hip Hope προβάλλει τη ροπή του Cergei προς την εξερεύνηση των ποικίλων εκφάνσεων των κουλτούρων που τον απασχολούν εμπράκτως. Σε ένα ηπίων εξάρσεων σύνολο στιγμιοτύπων, τα οποία δεν ακολουθούν κάποια τετριμμένη τεχνοτροπία και δεν νιώθουν όμορφα σε καμία σαφή κατηγοριοποίηση. – Π.Σ.
[Ακούστε εδώ]
JANE DOE – The Enormous Head Of King Splendid 
(Puzzlemusik) [interview]
Άλλο ένα πολύ φιλόδοξο άλμπουμ με ιδιαίτερη κεντρική ιδέα, αφού αντλεί τη θεματολογία του από 13 λογοτεχνικά βιβλία και 2 κόμικ, τα οποία συνοδεύονται από δυνατές μελωδικές συνθέσεις, οι οποίες από τη μια στηρίζονται στο πιάνο και από την άλλη στις σκληρές ηλεκτρικές κιθάρες της παρέας από τη Θεσσαλονίκη. Το δεύτερο άλμπουμ των Jane Doe είναι ένας πλούσιος και απολαυστικός δίσκος, τόσο μουσικά, όσο και στιχουργικά και σαφώς αποτελεί ένα πολύ σημαντικό δεύτερο βήμα για την εξέλιξη της ιδιαίτερης και ενδιαφέρουσας μπάντας από το βορρά. – K.K.
[Ακούστε εδώ]
HORIZON200 – Variations
(Ανεξάρτητη Κυκλοφορία) [introducing]
Η Μαριλένα (Thee Pancakes) και ο Γιώργος (γνωστός ως Drug Free Youth και μέσω Κομοδίνα 3) στεγάζουν το κοινό τους καλλιτεχνικό όραμα κάτω από το «σχέδιο» με τίτλο Horizon200. Σε αυτό το –υπό λιτή δόμηση, χαμηλό τέμπο και 60s ψυχεδελοπόπ θύμησες– ηλεκτροακουστικό ψηφιδωτό, παρουσιάζουν τους συλλογισμούς τους για το αστικό τοπίο και τις κλιματολογικές συνθήκες της γης, παράλληλα με την έλξη τους για τις hauntology/horrorοlogy θεωρίες και τις sci-fi αναζητήσεις. Κι αξιοποιώντας, κατά το δοκούν, τις ευεργετικές ιδιότητες του αναλογικού ήχου, το θεσσαλονικιώτικο ντουέτο επιδίδεται σε συναρπαστικά κρεσέντο ρετρο-φουτουριστικής ψυχεδέλειας. – Π.Σ. [Ακούστε εδώ]
LOGOUT – Little Things Buried In Concrete
(Inner Ear) [review]
O Logout προσιδιάζει στους μοναχικούς τροβαδούρους που περιφρονούν τις φαντεζί illustration σελίδες και τα πομπώδη photoshopοιημένα εξώφυλλα των μουσικών περιοδικών. Στο εν λόγω πρότζεκτ εναποθέτει όνειρα, επιδιώξεις κι ελπίδες, ο Αλέξανδρος Χριστοδούλου. Κι από τις βραδυφλεγείς και φουρτουνιασμένες ακολουθίες χαμηλότονων μουσικών και γλωσσικών φθόγγων, που τοποθετήθηκαν προ ενάμισι έτους στο συγκινησιακό φόντο του ντεμπούτου του Paper Plane Flight Recorder, μεταβαίνει σε μια ως επί το πλείστον δυναμικότερη και φωτεινότερη εκφραστικά τραγουδοποιία. – Π.Σ.
[Ακούστε εδώ]
MELENTINI – Explosions Around, The Desert Inside
(Restless Wind)
Αφού μας αποκαλύφθηκε διαμέσου των ποπ στρεβλώσεων των Sequence Theory Project, η Έλενα Τόλια (Μελεντίνη) δοκιμάζεται ως αυτοδύναμη δημιουργός. Στο παρθενικό της σόλο αποτύπωμα, διαχέει μια αλληλουχία συναισθηματικών διακυμάνσεων που καταγράφεται σε νουάρ τραγουδοποιία με πραγματικό συνθετικό βάθος. Ο πρωταρχικός στόχος της εξασφάλισης ισχυρής μελωδικότητας επιτυγχάνεται τόσο από τις επουράνιες ραγισματιές της φωνής της, όσο και από την παρουσία των υπόλοιπων οργάνων (εγχόρδων, πνευστών, του θέρεμιν…). Ο ποιητικός λυρισμός της ονομασίας του δίσκου αντανακλάται πιστά στα ηχητικά τεκταινόμενά του. Συγκλονιστικά θελκτικό άλμπουμ… – Π.Σ. [Ακούστε εδώ]
EYECAM – All Rights Deserved
(Ανεξάρτητη Κυκλοφορία)
Έχοντας αρκετές συμμετοχές σε διάφορα projects στο παρελθόν και μετά από δύο προσωπικά EP, o Eyecam – ή αλλιώς Μάκης Καβούκας– κυκλοφορεί το πρώτο του άλμπουμ, ένα πολύ ενδιαφέρον δείγμα σύγχρονης μελωδικής electronica όπου οι hip hop ρυθμοί και τα breakbeats παντρεύονται όμορφα με την ambient και η ψηφιακή σύνθεση ομορφαίνει επικίνδυνα με τη χρήση αναλογικών synthesizers. Το “All Rights Deserved” είναι πλημμυρισμένο από ήχους που μεταμορφώνονται εύκολα σε εικόνες και συναισθήματα και ο Eyecam μας χαρίζει ένα μικρό ηλεκτρονικό διαμαντάκι. – Κ.Κ.
[Ακούστε εδώ]
EPAVLIS PAVLAKIS/ΧΡΙΣΤΟΣ ΛΑΣΚΑΡΗΣ
(Granny Records) [review]
Τούτη είναι η δεύτερη φορά που ο λόγος του Χρίστου Λάσκαρη περιβάλλεται μουσικά σε ολόκληρη τη διάρκεια ενός έργου. Εγχείρημα που αναλαμβάνει κατά μόνας ο Παύλος Βάκαλος. Δίνοντας τα ηνία στον άλλο του εαυτό που ακούει στο Epavlis Pavlakis (Έπαυλις Παυλάκης), διευθύνει εκ νέου ένα «πηγαδάκι» συλλογισμών, το οποίο στήνουν από κοινού λέξεις και νότες. Για τις ανάγκες αυτού, χρησιμοποίει μια εξίσου λιτή και ευθεία αφηγηματική έκφραση με αυτή που φέρει ο ποιητικός λόγος. Επικαλούμενος μια υπαρξιακή αναζήτηση, δίχως αινίγματα και δήθεν κρυμμένα νοήματα, πλάθει σε δέκα μέρη μια εσωτερική, καθόλα ενδοσκοπική αλληλουχία ηλεκτρονικών συστατικών. – Π.Σ. [Ακούστε εδώ]
VASSILIKOS – Sunday Cloudy Sunday
(Minos EMI/Universal) 
[review]
Στο νεοφερμένο Sunday Cloudy Sunday, ο Βασιλικός Σακκάς (των Raining Pleausure) ενδίδει ξανά στην ανάγκη του να εκφράσει από τη δική του σκοπιά συνθέσεις ενός άλλου δημιουργού. Το πράττει σε, ως επί το πλείστων, περιπετειώδεις αναδομήσεις δέκα πρωτότυπων κομματιών του Βασίλη Τσιτσάνη, περίπου τριάντα χρόνια μετά το θάνατο αυτού. Οι οποίες ρέουν δίχως τη σύμπραξη του μπουζουκιού που στιγμάτισε τα πρωτόλεια κομμάτια, μα μέσα σε ένα ονειρικό ηχητικό περίβλημα ηλεκτρικών και ακουστικών οργάνων, που εκπέμπει μια σκουρόχρωμη θρησκευτικότητα και περιλαμβάνει σε επαρκή ποσότητα και ποιότητα την επιδεξιότητα του Βασιλικού να άδει αισθαντικά και δη στα ελληνικά. – Π.Σ. [Ακούστε εδώ]
MR Z – Επανάληψη
(B-Otherside Records) [review]
Στο μωσαϊκό ήχων που διαπνέεται από ψυχεδελική αύρα και ακούει στο όνομα Επανάληψη, ο Mr. Z (Ζώης Χαλκιόπουλος) καταπιάνεται με μια αλληλουχία από samples, προερχόμενα τόσο από ηχογραφήσεις στις οποίες συνδράμουν εκείνος (με τη φωνή του και τις αφηγήσεις του) και φίλοι του μουσικοί, όσο και από διάφορους δίσκους άλλων δημιουργών, που ανήκουν στην τεράστια συλλογή αυτού. Εν τέλει, παραδίδοντας ένα αποτέλεσμα που δεν ηχεί αυτάρεσκο και αυτοαναφορικό. Αντιθέτως, φαίνεται να έχει τις κεραίες του στραμμένες προς όλες τις μουσικές κατευθύνσεις, ανοίγοντας παράλληλα τις αγκάλες του για όλους ανεξαιρέτως. – Π.Σ.
[Ακούστε εδώ]
ΚΑΣΕΤΙΝΑ – Ε.Ρ.Τ.
(Ανεξάρτητη Κυκλοφορία)
Ο υπερδραστήριος Φίλης Ιερόπουλος (Filtig), μαζί με την ambient κομψοτεχνίτρια Μαρία Παπαδομανωλάκη (Dalot) και τον Νίκο Γριβάκη (Leaf Loft, Vello Leaf), υπογράφουν επιτυχημένα ως Κασετίνα αιθέρια electro pop/shoegaze αναβαπτίσματα ετερόκλητων τραγουδιών της εγχώριας παρακαταθήκης μας. Φέτος, δίχως να υπολογίζουν τις εξελίξεις και το τέλος εποχής της E.Ρ.Τ., επεφύλαξαν σε αυτό μια συγκινητική ηχητική πλαισίωση ηλεκτρονικών προσανατολισμών. Αναδιαμορφώνοντας νοσταλγικά μέσα από την ανανεωτική τους ματιά, μουσικά θέματα από εκπομπές του εθνικού μας τηλεοπτικού καναλιού και τα οποία σήμερα κομίζουν μηνύματα και αναμνήσεις των παιδικών τους (μας/σας) χρόνων. – Π.Σ. [Ακούστε εδώ]
SOCIAL END PRODUCTS – Nutre Tu Cabeza
(Radar Eye Records) [review]
Κατά τη διάρκεια του παρθενικού LP τους Nutre Tu Cabeza, οι Social End Products γνωστοποιούν και μοιράζονται το πάθος και τις εμμονές τους με την πυροδοτούμενη από τα 60s (γκαράζ και μη) ψυχεδέλεια, δίχως όμως ανώδυνες αναβιώσεις ιδιωμάτων. Με τρόπο που σαφώς δεν μας προσανατολίζει σε νέες ηχητικές συντεταγμένες, μα διαμέσου της καλώς νοούμενης πειθαρχίας και της γόνιμης εναρμόνισης φωνητικών, κιθάρας, μπάσου, τυμπάνων, φαρφίζας και φλάουτου, μας προσφέρει τελικά επαρκείς λόγους για να συντονιστούμε μαζί τους. Έχοντας ως σύμμαχο την πηγαία ευχέρειά τους στην κατασκευή μελωδικών γραμμών που χαράσσονται στο νου. – Π.Σ. [Ακούστε εδώ]
RESONENT – Installations
(Noteale) [review]
Ο Resonent (κατά κόσμον Στράτος Χούσος) εκθέτει την άποψη του παρατάσσοντας κυρίως φειδωλή trip hop ρυθμολογία από ψηφιακά beats και τύμπανα, φολκίζουσες ακουστικές και ενίοτε ambient-rock ηλεκτρικές κιθάρες, dub μπασογραμμές, μελωδίες πότε με μια «στοιχειωμένη» επίστρωση από συνθεσάιζερ, pc και τσέλο και πότε καμπανιστά γλυκόπικρες από μεταλλόφωνο. Οι εμπνεύσεις του ακούγονται σαν τους απόηχους μιας early 90s μπαρότσαρκας στο Μπρίστολ, σφηνώνουν στο νου τις βόλτες σε μια σχετικά άδεια Αθήνα όταν το Σάββατο παραχωρεί τη θέση του στην Κυριακή, μα περισσότερο απ’ όλα σε «στέλνουν» νοσταλγικά σε παραλιακά αγναντέματα στα Μέγαρα. – Π.Σ. [Ακούστε εδώ]
THE VOYAGE LIMPID SOUND – Nightly Sing Songs
(Linger On Records) [review]
Έχοντας, πλέον, εντρυφήσει στη λογική της ομαδικότητας έπειτα από τον έξοχο προ τριετίας δίσκο The Voyage Limpid Sound Are Happy, το συγκρότημα παρουσιάζει μια συνοχή που βρίθει φυσικότητας και αμεσότητας στο Nightly Sing Songs. Από τις κουδουνιστές πιανιστικές και κιθαριστικές βινιέτες που συνοδεύονται από ευφάνταστες φωνητικές (uh-uh ανδρόγυνες και λοιπές) αρμονίες, έως και τις διάστικτες από λυρισμό εξομολογητικές περατζάδες. Οι Voyage Limpid Sound επικοινωνούν μια απολαυστική ηχητική πρόταση αποπνέοντας ελκυστική ποπ αύρα, που πλαισιώνεται κατάλληλα από την εικαστική φροντίδα της έκδοσης στην οποία εσωκλείεται. – Π.Σ. [Ακούστε εδώ]
PLAYGROUND THEORY – Speaking Of Secrets
(Puzzlemusik) [review]
Ακούγοντας το παρθενικό ολοκληρωμένο ηχογράφημα των Playground Theory, ακαριαία, ο νους σου ωθείται σε αλλεπάλληλα ζιγκ ζαγκ μεταξύ παρόντος και παρελθόντος. Επ’ ουδενί, όμως, με νοσταλγικό τρόπο, αλλά προκειμένου είτε να «διαβάσει» τις τρέχουσες καταστάσεις υπό το πρίσμα που του εξασφαλίζουν οι προϋπάρχουσες παραστάσεις του, είτε να προσθέσει στα ήδη γνωστά και αγαπημένα νέες «αφίξεις». Oι φόρμες και οι «ατμόσφαιρες» των PΤ τέμνουν τη ρυθμική ευελιξία και τις κλιμακώσεις της ανεξάρτητης ποπ (από τα 80s και δώθε) με την κομψότητα και τη λεπτότητα της κλασικής μουσικής, φτάνοντας σε αξιομνημόνευτα στιγμιότυπα. Μπείτε… – Π.Σ. [Ακούστε εδώ]
** Άξια αναφοράς άλμπουμ, τα οποία όμως έμειναν οριακά εκτός τελικής λίστας:
DR ALBERT’S FLIPOUT ONE CAN BAND – I come from a land north of Africa (Ανεξάρτητη Κυκλοφορία), THE NOISE FIGURES – The Noise Figures (Inner Ear), PENNY DREADFUL – Penny Dreadful (B Minor Records), ΧΕΙΛΙΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ – Η μουσική που παίζουν στον βυθό (Ανεξάρτητη Κυκλοφορία), THE CALLAS – Am I Vertical? (Inner Ear), THE BOY – American Unicorn (Inner Ear)
